گرم خانهها نیز به گفته برخی از این افراد آنچنان غیربهداشتی است که تحمل آن برایشان بسیار دشوارتر از خوابیدن در اتوبوس است.
سرما هم که اجازه ماندن در خیابان را به آنها را نمیدهد. میماند صندلی اتوبوس، به شرطی که بهای بلیت اتوبوس را بپردازند و در انتهای مسیر پیاده شوند و باز به اتوبوس دیگری بروند و مسیر رفته را بازگردند. اتوبوسهای ۲۴ ساعته تهران تنها مامن این افراد است. افرادی که به گفته خودشان، روزها یا کارگری میکنند یا دستفروشی یا هرچه که از دستشان برآید. در بین این افراد، معتادان هم حضور دارند، اما تعدادشان اندک است.
از اواسط آذر ماه برای تهیه این مجموعه چندین شب را در کنار این افراد سپری کردیم و پای صحبت آنها نشستیم و درد دل هایشان را شنیدیم. در این مدت متوجه شدیم که تعدادی از این افراد به صورت دائم در اتوبوس میخوابند و تعدادی دیگر هم برخی شبها به خوابیدن در اتوبوس فکر میکنند. تعدادشان کم نیست و در دو خط شمال به جنوب (تجریش – راه آهن و ترمینال جنوب – پارک وی) و یک خط شرق به غرب (تهرانپارس – آزادی) میتوان آنها را دید.
عکس: مرتضی زنگنه و مجید خواهی