1- عاشورامحصول صداي قداست زدايي و حريم شکني
مردي را ديدند که قفل از مغازه اي بر مي گرفت گفتند چه ميکني ؟ گفت دهل مي زنم ! گفتند چرا صدا ندارد؟ گفت فردا صدايش درمي آيد. واقعه کربلا صداي دهلي بود که توسط رهز نان فکري مردم ، نواخته شدو آن روز جز افراد خــــــداترس آن را نمي ديدند٠
وقتي حضرت رسول (ص در آخر عمر شريفشان قلم خواست تا وصيت خود را در وصي خود بنگارد گفتند هزيان مي گويد٠ بعد فدک از دختر پيامبر (ص )غصب کردند و خاکريزي يکي بعد از ديگري مي شکستند٠ به امام حسن (ع)گفتند السلام عليک يا مذ المومنين و با حضرت زهرا (س ) آنچه کردند اما شمشيرها از غلاف بيرون نيامد٠ در طرح قداست زدايي جا بجايي ارزش ها مطرح است نه طرد ارزشها. حسين (ع ) را خارجي ناميدند تا يزيد را امام عادل ناميدند وعاشورا منظري است ازحاصل شکستني قداستها وتجاوز به حريم اعتقادات و زيرسوال بردن .
٢- عاشورا نتيجه سست شدن تبعيت و پيروي از رهبري برگزيده خدا
حضرت علي (ع)مي فرمايد: دشمن تا پشت شهرهاي شما پيش آمده و شما در کار جهاد با آنان سستي مي کنيد شما را ـبراي جهاد فرا مي خوانم امر مرا به فردا وا مي گذاريد چه بي وفا مردمي هستيد آنها در با طلشان وحدت دارند و شما درگرفتن حق سستي مي کنيد و با شما مي جنگند و شما نميجنگيد. خدا را معصيت مي کنند و شما راضي هستيد.اي نامردماني که آثار مردانگي در شما نيست ، کاش شما را نمي ديدم
رهبر معظم در تعريف زیبا از تاريخ مي فرمايد: «تاريخ شرح حال ماست منتهي در صحنه ديگر. » و امروز در هر حال که باشيم در قضيه کربلا آنطورهستيم .
کربلا نشان داد که تبعيت از رهبري رها شد.
و عاشورا تجلي بيعت عاشقانه است از يک سو و نتيجه شکستني رهبري از سوي ديگر و اين عبرت بزرگي است اگر حضرت امام (ره ) مي فرمايند: « اگر فرد لايقي که داراي دو خصلت علم به قانون و عدالت باشد به پا خاست و تشکيل حکومت داد، همان ولايتي را که حضرت رسول اکرم (ص )در امر جامعه داشت دارا مي باشد، بر همه مردم لازم است که از تو اطاعت کنند. « امام خميني ـ ولايت فقیه
٣- عاشورا، نماد توسعه سياسي ،فرهنگي ،اقتصادي
بدون محدوديت ولايت وعدالت جايگاه من نسبت به حکومت اسلامي چون محور آسياب است به آسياب که دور آن حرکت مي کند. » حضرت علي (ع )
عاشورا نتيجه سقيفه است و سقيفه توطئه اي بود که توسعه جغرا فيايي ، سياسي ، اقتصادي ، فرهنگي مسلمين را تأمين کرد لکن بدون محدوديت ولايت و کم رنگ شدن ارزشها و جابجايي ارزشها، پس بنابراين هر جا که چنين توسعه اي تکرار
شود ننتيجه آن بر پائي مجدد عاشورا است در کربلا .
و حسين (ع ) آمده است تا مال حرام و لقمه اي به ناحق خورده شده از توسعه اقتصادي را در شکم هاي سپا هيان خود آشکار کند.
و حسين (ع ) جان کلامش اين است که هر گونه تو سعه اي بايد بر مدار و لايت و عدالت باشد و بدون آن هر چه باشد ارزش ندارد. علي (ع اگر چراغ را خاموش ميکند و به سخنان طلحه و زبير گوش مي کند و مي فرمايد: نوک مداد را نازک کنيد و اگر آهن گداخته بر بدن عقيل نزديک مي سازد,و اگر با يک فرد يهودي در دادگاه يکسان است و اگر يکي از
شيعيان خود را دست قطع کردند و... همه گوياي عدالت و توسعه ا ست ونشا ن دهنده آنکه مسير پيغمبر (ص ) را پيموده است . علي (ع)نتوانست عدا لت رارا به توسعه اقتصادي و حدود ارزشهاي الهي را به توسعه فرهنگي و ولايت را به توسعه سياسي باز گرداند. امام حسن ابن علي (ع ) در نيمه راه با خيانت خواص از رفتن باز ماند.
اينک حسين (ع) آمده است تا مهر باطل براي ابد بر پيشاني يزيد و يزيديان بزند. و نشان دهد يک دين حق ا ست نه دينهاي حق و تفسير دين و شرح آن نه کار همه است.